Andreas Schelfhout
1787 – Den Haag – 1870
Schelfhout won belangrijke prijzen op tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Al tijdens zijn leven kochten veel musea en verzamelaars zijn schilderijen aan. Zo was bijvoorbeeld koning Willem III een grote fan van de Haagse schilder.
Geen wolkenlucht is zo doorwerkt als die van Schelfhout, geen schaatser beweegt zich zó soepel over het ijs. Het geraffineerde gebruik van licht en kleur is kenmerkend voor zijn oeuvre. Typisch voor Schelfhouts winterlandschappen zijn ook de goudgele rietkragen en huizen in warme bruintinten, die een fraai contrast vormen met de winterse atmosfeer. Soms worden zijn ijsgezichten gesierd door een krachtig warm avondrood. En het ijs zelf, lastig te schilderen door zijn natuurlijke eigenschappen, oogt koud, hard en spiegelglad. Compositorisch belangrijke beeldelementen positioneerde hij op een-derde deel van het beeldvlak om zo meer spanning te creëren. Elk detail bewijst het meesterschap van Andreas Schelfhout.
Gedurende zijn hele carrière bleef Andreas Schelfhout zijn stijl ontwikkelen. Waar hij in zijn vroegere werk meer nadruk legde op het weidse landschap en de atmosfeer, schonk hij later meer aandacht aan de figuratie. Zonder dat dit leidde tot overdadigheid. Daarnaast ging Schelfhout over tot het gebruik van diagonale lijnen om zijn composities wat te verlevendigen. Dit element is later overigens veelvuldig door zijn leerlingen overgenomen. Hoewel zijn carrière relatief laat op gang is gekomen, is Schelfhouts invloed op de jongere generatie schilders ongekend groot geweest. Bovendien leidde hij veel leerlingen op. Verschillende van hen werden later ook bekende schilders, zoals Wijnand Nuijen, Johan Barthold Jongkind, Charles Leickert, Jan Willem van Borselen, Lodewijk Johannes Kleijn, Johannes Franciscus Hoppenbrouwers en Margaretha Roosenboom.