Karsen, K. | Gezicht op Heidelberg

Kasparus Karsen werd in 1810 geboren te Amsterdam. Hij leerde het vak van zijn oom George Pieter Westenberg (1791-1873/74), schilder van landschappen en stadsgezichten. Na twee jaar tekenles aan de Amsterdamse Academie en raadgevingen van Hendrik Gerrit ten Cate te hebben gehad, besloot Karsen zich toe te leggen op het stadsgezicht. Karsen had een voorliefde voor steden aan het water. Hij woonde behalve in Amsterdam ook in Doesburg, Arnhem en Haarlem. Ook maakte hij een aantal buitenlandse reizen naar Duitsland, langs de Rijn en langs de Donau naar Wenen en Praag. Hier werd hij getroffen door de prachtige oude steden, bruggen, kerken en pleinen. De schetsen die hij hier met veel oog voor detail maakte, werkte hij later uit tot zorgvuldig gecomponeerde schilderijen. Zoals gebruikelijk in die tijd, betroffen het hier geen werken die topografisch volledig overeenkwamen met de werkelijkheid. De schilder kon zich enige artistieke vrijheden veroorloven en besloot soms bestaande elementen te verplaatsen of samen te voegen tot een fraai geheel.

Karsens schilderijen kenmerken zich door hun verstilde sfeer en grootse effect. De kunstenaar bereikte dit effect door de horizon consequent laag te plaatsen, maar gebouwen toch vanuit een hoger perspectief te schilderen. Hij stoffeerde zijn stadsgezichten met enkele figuren, maar deze zijn voor het onderwerp slechts van ondergeschikt belang. Door hun geringe lengte laten ze de gebouwen bovendien nog imposanter overkomen. Daarnaast was Karsen ook bijzonder vaardig in het schilderen van architectuur. Verschillende ornamenten, bouwstijlen en perspectief komen bij Karsen zeer goed tot hun recht in een levendig spel van kleur en licht. Zijn beroemde leerling Cornelis Springer heeft zijn leermeester hierin nog overtroffen. In Springers vroege werken is de invloed van Karsen onmiskenbaar aanwezig.